" درد نامه هايي به حجم سفيد 1 " آن زمان كه دستهای خورشید وجودت، گونه ها وپیشانی خیست، وقدمهای خسته ات رانوازش می كند وناگزیر تورابه سایبانی سوق می دهد بدان كه من نیز آنجایم با آغوشی باز به وسعت جغرافیایی كه خواهی خواند و وسعت كوتاهی نفسم كه فرو می رودو آنجا درآن پایین تمایلی به بازگشت ندارد،اما هنوز هم می تواند نوازش دستهای خورشید بر گونه هایت را به لذتی زمینی وعاری از هر گناه مبدل كند. آنجا اندرون آن سایبان من وجودم را جا گذاشته ام دوباره می خواهم برگردم ولی بی آنكه بدانم آغوشم پذیرای این سایه نیز هست یا نه! www.hajmsped.loxblog.com famey/ پاییز91

نوشته شده در جمعه 7 مهر 1391برچسب:سايه ام كجاست!,ساعت 18:2 توسط كيانوش سليماني(فامي)| |