@ نامه هايي به حجم بزرگ و نه سفيد @ سلام حجمك سپید من! مدتي ايست چيزي ننوشته ام دلم برايت تنگ شده.. حال و روزم خوب است به قولی بدک نیستم… اهمیت ندارد حضورهای نزدیک زمان… حس عجیبی دارم. این روزهااتفاقاتی برایم رخ می دهند که بلاواسطه قسمتهایی از وجودم را تحریک می کنند…نمی دانم چه اتفاقاتی دارد میافتد… انگار باید بار دیگر برخاست!! احساس می کنم روز به روز بزرگتر می شوم و یا بهتر است بگویم برای اوبین بار بزرگتر شدنم را حس می کنم … تنها باری است که کهنه شدن وجودم را درک میکنم… خوشحالم ، این را اطمینان دارم… نمی دانم چرا؟! بهر دلیل که باشد ، حال حضور تو یا خواه حضور این رفیق همراه قدیمی… آنقدر می دانم که باز وقت رفتن است و من بار دیگر زندگی آغاز می کنم… باید برویم… و شاید برمی گرشتم و بار ديگر نامه نوشتم برايت… یاشاید ديوانه در خودم گمت كنم و ديگر پيشت نيايم… نمی دانم!!… بازگشتن به وجدم می آورد… این رفتن قطعی است انگار… احساس زنده بودن می کنم، چه حس غریب و چه طعمی دارد زنده بودن… طعم بلوط سوخته می دهد، اینک هستی ام … و باز من زنده ام… حسی که دراین زمانهای نزدیک، هرگز نداشته ام… famey

نظرات شما عزیزان: