گريزانم از اين لجنزاري كه دور وبرم را پوشانده، و از آدمهايش كه مدام مثل خزه به تنم مي چسپند، ميخواهم فرار كنم بروم جايي كه چشمم به پوزه كشان نيفتد.. تمام وجودم دارد می چرخد دور این اتاق ,این زندگی, این دنیا...کاش سقوط از همین پنجره آنقدرها هم دلیل نمی خواست, تا همه بگویند خودش را چند سالی زودتر فرستاد به سینه ی قبرستان, تا چند ثانیه حس پرواز راتجربه کرده باشد و کاش همین کافی بود برای تو و مابقی... famey-s

نوشته شده در یک شنبه 6 فروردين 1391برچسب:لنجزار,ساعت 17:10 توسط كيانوش سليماني(فامي)| |